او هیچ گونه تشبیهى ندارد

در عصر خلافت ابوبکر بود، گروهى از مسیحیان به سرپرستى اسقف و عالم بلند پایه خود به مدینه آمدند، جویاى خلیفه رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) شدند، مردم ابوبکر را معرفى کردند، آنها نزد ابوبکر رفته

اگر کمکم نکنى گناه مى کنم

خداوند به حضرت داوود (علیه السلام) وحى کرد، نزد دانیال پیغمبر برو و به او بگو ((تو یک بار گناه کردى یعنى ترک اولى کردى)) تو را آمرزیدم، باز دوم گناه کردى، باز آمرزیدم، بار سوم گناه کردى، باز آمرزیدم و اگر براى بار چهارم گناه کنى، دیگر تو را نمى آمرزم.

70 سال کافر است و ما به او روزى مى دهیم!

حضرت ابراهیم (علیه السلام) مهمان نواز و مهمان دوست بود، روزى یک نفر مجوسى در مسیر راه خود، به خانه ابراهیم آمد تا مهمان او شود. ابراهیم به او فرمود: اگر تو قبول اسلام کنى یعنى دین حنیف مرا بپذیرى تو را مى پذیرم وگرنه

هرچه خدا بخواهد

در میان بنى اسرائیل، خانواده اى چادرنشین در بیابان زندگى مى کردند و زندگى آنها به دامدارى و با کمال سادگى و صحرانشینى مى گذشت. آنها علاوه بر تعدادى گوسفند، یک خروس، یک الاغ و یک سگ داشتند.

خداوند مى فرماید: پند او فریب است

شیطان به حضور حضرت موسى (علیه السلام) آمد و گفت: مى خواهى تو را هزار و سه پند بیاموزم.
فرمود: آنچه که مى دانى من بیشتر مى دانم، نیازى به پند تو ندارم.
جبرئیل امین، نازل شد و عرض کرد: یا موسى خداوند مى فرماید: