تنها ترین...

وفای اشک را نازم که در شبهای تنهایی ، گشاید بغض هایی را که پنهان در گلو دارم .

دوست آن باشد که...

به نام دوست"

دوست مشمار آنکه در نعمت زند

لاف یارى و برادر خواندگى

دوست آن دانم که گیرد دست دوست

در پریشان حالى و درماندگى

دوستان، پایدار!

همچو دور افتاده

همچو دور افتاده ای کآخر به یار خود رسد

دست تا در گردن من کرد تیغش خون گریست"

سرمد کاشانی