آفتاب و مهتاب

 پیرى ، از مریدان خود پرسید: هیچ کارى و اثرى از شما سر زده است که سودى براى دیگرى داشته باشد؟ یکى گفت : من امیر بودم . گدایى به در خانه من آمد. چیزى خواست . من جامه خود و انگشتر ملوکانه به او دادم و او را بر تخت شاهى نشاندم و خود به حلقه درویشان پیوستم .
♦ دیگرى گفت :از جایى مى گذشتم . یکى را گرفته بودند و مى خواستند که دستش را ببرند. من دست خود فدا کردم و اینک یک دست ندارم .

پیر گفت : شما آنچه کردید در حق دو شخص معین کردید. مؤ من چون آفتاب و مهتاب است که منفعت او به همگان مى رسد و کسى از او بى نصیب نیست . آیا چنین منفعتى از شما به خلق خدا رسیده است ؟ ⁽¹⁾

---

1- برگرفته از: شیخ ابوالحسن خرقانى ، نور العلوم ، به کوشش عبدالرفیع حقیقت ، ص 81 .